We hebben diverse schepen met even zo diverse verhalen. Sommige schepen inmiddels alweer verkocht en anderen liggen nog hier. Met elk hebben we zo onze reisavonturen beleefd! Onze ‘grande dame’ stel ik hier voor: De Luctor et Emergo.
Wonen en werken vanaf dit ‘moederschip’
..een Groningse steilsteven, een 23 meter lang, voormalig turf-zeilschip. Bouwjaar is 1926.
Manuël heeft dit juweeltje gered van de sloop. Hij vertelt: “Medio augustus 2016 kwam ik, na een tip, terecht in st. Job en zag dit stijlstevenaakschip liggen in een kanaaltje. Het schip was geroest en lag er al duidelijk een hele lange tijd. Het was een casco want alleen de motor en het stuur zaten er nog in.
Van binnen was alles goed geconserveerd en ingesmeerd met schapenvet maar de onderkant konden we niet beoordelen en zou, naar het zich aan liet zien, niet veel beter zijn dan de eerste trieste aanblik. De motor, een oude Daf, wisten we met een setje nieuwe accu’s zo weer aan de praat te krijgen. En…. er kwam nog een oude, half vergane, map tevoorschijn met oude aktes, foto’s en diverse oude documenten. Ik realiseerde me dat hier een stuk Nederlandse geschiedenis lag dat, als we niet zouden ingrijpen, hier zou vergaan en op de oud ijzer hoop zou belanden.”
“De toenmalige eigenaren zagen er niks meer in. Het was een blok aan het been geworden. We namen het schip over en niet veel later heb ik samen met een bevriende schipper de “Brenjo” opgehaald. Onderweg stuurde ik foto’s naar de jachthaven in Hellevoetsluis omdat we daar een plekje wilden. Het antwoord van de havenmeester was,”dat schip komt er zo niet in, dat moet eerst geverfd”. Nou, dat hebben we dan ook maar gedaan. Tijdens de reis van België naar Nederland hebben we het schip schoon gemaakt, in de primer gezet en vervolgens wit geverfd. Toen we in Hellevoetsluis aankwamen hadden we een prachtig, sereen wit schip en kregen aldus een ligplaats.”
Keuren, meten en wegen
“Begin 2017 lieten we een keurmeester aan boord komen want ieder schip boven de 20 meter moet gekeurd zijn, daar het anders als woonboot zou worden aangemerkt en nooit meer zou varen. Na een gedegen overleg met diverse partijen en niet in de laatste plaats de heer Saman, voormalig marineman en getrouwd met een schippersdochter welke vroeger voeren op de “Luctor et Emergo” te Zierikzee, besloten we het schip gereed te maken voor het CBB keur. Kosten nog moeite gespaard zijn we, zoals ik toen al zei “als de donder…” , aan de slag gegaan. We zijn gestart met de intimmering waarbij we het authentieke gevoel hebben laten zegevieren. De periode 1926 tot 1963 moest terug te zijn zijn in de inrichting. Niet altijd even gemakkelijk omdat juist voor zo’n CBB keur er allerlei moderniteiten moeten worden aangebracht.
Toch zijn we er aardig in geslaagd en we besloten een afspraak te maken bij een werf. En..natuurlijk…hoe nostalgisch wil je het hebben. We gingen dokken in het droogdok “Jan Blancken” te Hellevoetsluis. Prachtig hoe dat gaat en nog vreemder te beseffen dat zelf Michiel de Ruijter hier z’n schip liet dokken. Eenmaal in het dok was er nogal wat werk te verzetten. Gelukkig was de huiddikte overal voldoende en werd goedgekeurd na wat kleine laswerkzaamheden. Nadat we alles kaal hadden gemaakt zijn we opnieuw begonnen met een verfsysteem en antifouling. De schroef en schroefas werden nagezien en ook met een minimale tolerantie werd deze goedgekeurd. Toen het dok weer vol liep was ik zo trots als een pauw natuurlijk. Niks schroothoop, niks wegrotten in een kanaaltje maar terug in Nederland en goedgekeurd als varend schip onder CBB keur!”
Stichting Luctor et Emergo
December 2019 hebben we de Stichting “Luctor et Emergo” opgericht. Dit, om de kosten van het onderhoud en daarmee het behoud van het schip te kunnen waarborgen. Maar we wilden meer: het doorgeven van een stukje maritieme geschiedenis aan jongelui en belangstellenden, het laten zien en beleven van varend erfgoed. Daarnaast willen we ook een maatschappelijke functie bieden: speciaal voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, langdurig thuiszittende jongeren en eenieder die daar behoefte aan heeft is welkom. In overleg met de gemeente zetten we diverse maatschappelijke projecten op. Qua wonen betekent dit wel dat wij nog maar een klein deel als privé en 1 hut voor kantoor gebruiken en het overige deel is ten behoeve van de stichting. Op redelijke korte termijn zullen wij dan ook op een kleiner schip gaan wonen, zodat het geheel ten behoeve van de stichting kan functioneren. Dan hebben we daarmee ook weer iets meer privé 😉
Welnu, zo stellen wij van de stichting “Luctor et Emergo”, dat het gelijknamige schip een historisch bedrijfsvaartuig is. Tuurlijk, het heeft zijn oorspronkelijke karakter uit 1926 wat verloren, echter de romp, de spanten, gangboorden, boeg en kont, de roef…zijn allemaal bewaard gebleven kijkend naar z’n oorsprong toen ze van stapel liep. Ook alweer zo’n 55 jaar geleden besloot de weduwe van de toenmalige schipper aan boord te gaan wonen en er een opbouw op te plaatsen. Ze wilde niet van het schip alwaar ze samen met haar man hun brood verdiende. Nog veel later kwam de stuurhut zodat de toenmalige eigenaar comfortabel naar Frankrijk kon varen. Er zijn gelukkig nog zovele karakteristieke zaken bewaard gebleven. Van origine heeft het, de vroeger Risico geheten, schip een mast, giek en zwaarden. Er werden immers vrachten mee gezeild.
Enkele jaren geleden is gestart met het intimmeren van het schip. Naar het zich toen uit liet zien zou het schip gebruikt gaan worden om op te wonen. Zodanig zijn er hutten en een salon in gemaakt. Wel met de toets van begin 1900. Er is veel zichtbaar houtwerk gebruikt in combinatie met vele koperaccenten en accessoires.
Nu dit schip onder de stichting “Luctor et Emergo” valt zal de accommodatie binnen enigszins worden aangepast. De stijl zal niet veranderen. De salon wordt een gezellige algemene ruimte om wat te drinken, te eten, te vergaderen, te recreëren. De hutten worden ietwat aangepast aan de moderne wensen, alsmede de was- en douchegelegenheid.
